Kolejny fragment książki „Jak korzystnie kupić lub sprzedać mieszkanie” autorstwa Jacka Chołoniewskiego. Książkę tę można kupić na www.JakKupicMieszkanie.net . Użytkownicy portalu abcNieruchomości do każdej zamówionej książki otrzymają oryginalny prezent – płaską lupę o formacie karty kredytowej w estetycznym pokrowcu. Aby otrzymać ten prezent należy podać przy zakupie kod promocji: ABC.

Do lat 50-tych dwudziestego wieku budowano w Polsce głównie z cegły. Formowanej z gliny, a potem wypalanej. To tak zwana technologia tradycyjna. Stosowana także i dzisiaj, ale rzadko, bo jest po prostu droga, zarówno ze względu na wysoki koszt samych cegieł, jak i na pracochłonność budowania z ich użyciem.

W latach 50-tych pojawiły się dwie nowe technologie stawiania domów, które stopniowo wypierały cegłę: wielka płyta i rama H.

Technologia wielkopłytowa polega na „składaniu” domów z gotowych, betonowych (zbrojonych stalowymi prętami) płyt. Pełnią one podwójną rolę: tworzą konstrukcję nośną całego budynku, a także pełnią rolę ścian zewnętrznych domu oraz ścian działowych wewnątrz niego. W mieszkaniu z wielkiej płyty trudno ci będzie wbić kołek w ścianę – tak jest ona twarda. Nie przesuniesz też ściany, aby zmienić wielkość i układ pomieszczeń. Będziesz słyszał co się dzieje u sąsiadów, bo twarde, betonowe płyty dobrze przenoszą wszelkie dźwięki. Przez szczeliny na styku płyt może przedostawać się powietrze (wiatr) oraz woda (deszcz). Szczeliny te mogą być niekiedy bardzo szerokie ale niewidoczne, bo przykryte ociepleniem ze styropianu i tynkiem. Niektóre z domów budowane w tej technologii mogą wymagać poważnych remontów, bo metalowe elementy łączące poszczególne płyty umieszczono w nich na wierzchu i uległy one znacznej korozji (co w skrajnym przypadku może grozić nawet katastrofą budowlaną). Jak widać, domy z wielkiej płyty mają szereg wad. Nic dziwnego, że są wyraźnie tańsze. Około jednej trzeciej wszystkich mieszkań, jakie obecnie funkcjonują w Polsce, to domy z wielkiej płyty. Są to mieszkania mające ponad 20 lat; ponieważ domy w tej technologii budowano tylko do końca lat 80-tych.

Przy budowie domu z użyciem technologii określanej jako „rama H” – najpierw powstaje szkielet domu wykonany z betonowych, stalowych lub żelbetowych belek. Belki te są ułożone zarówno pionowo, jak i poziomo (poziome belki zwane są podciągami), czyli dokładnie tak, jak w ramie obrazu lub w literze H (stąd nazwa tej technologii). Na takiej ażurowej konstrukcji umieszcza się płyty stropowe oraz wbudowuje się ściany zewnętrzne budynku i ściany (ścianki) działowe. Do budowy tych ścian używa się różnego rodzaju bloczków, pustaków lub cegieł, a także płyt gipsowo-kartonowych. Ramę H zaczęto stosować w latach 50-tych. Obecnie jest to najczęściej stosowana technologia budowy domów mieszkalnych. Jest ona słusznie uważana za lepszą od wielkiej płyty.

Kupując mieszkanie dowiedz się, w jakiej technologii zostało wybudowane. Warto tę informację potwierdzić w administracji budynku, bo właściciel mieszkania może tego nie wiedzieć.

Photo by Janusz Jurzyk (CC-BY)